Fitosteroller ve Fitostanoller

İnsan vücudunda sentez edilemeyen, diyet kaynaklı bitki sterolleri ve stanolleri, 1950’li yıllardan bu zamana kadar kolesterol düşürücü olarak bilindiklerinden ve sağlığımız açısından büyük önem taşıdıklarından, günümüzde de sterol ve stanoller üzerine yoğun araştırmalar yapılmaktadır.

Bağırsaktaki kolesterol, yağların içinde çözelti halinde bulunur. Kolesterol ancak çözülebilir formda ise bağırsaktan emilebilir. Çözeltideki sterollerin konsantrasyonu arttıkça benzer bileşikler çöker. Bu mekanizma muhtemelen, yapıları benzeyen kolesterol ve bitki sterol ve stanolleri ile karşılıklı olarak meydana gelmektedir. Bu sebepten dolayı, bitki sterol ve stanollerinin miktarının artması, kolesterole daha düşük çözünürlük sağlayarak, daha yüksek miktarda kolesterol çökmesine sebep olur.

Sterollerin kan kolesterolünü düşürücü etkileri, geniş klinik deneylerle 1800’den fazla insan üzerinde günlük 25 g. gibi çok yüksek bir dozla 3 yıl süresince denenmiştir. 10 yıl boyunca bu hastaların klinik yeterlik testleri gözlemlenmiş ve ters bir etki görülmemiştir. Buna ek olarak; bitki sterol ve stanollerinin her ikisi de toksikolojik değerlendirmeye alınmıştır. Emilim, dağılım, metabolizma ve boşaltım çalışmaları sterollerin bağırsakta oldukça zayıf emildiğini (%1-10) ve emilen bu kısmın da safradan boşaltılarak, hızlı bir şekilde atıldığını göstermiştir.

Fitosterollerin diyetle alımları, farklı insan topluluklarında beslenme kültürü ve başlıca gıda kaynaklarına bağlı olarak büyük oranda değişkenlik gösterir. Batı ülkelerinde normal diyetle alınan günlük fitosterol miktarının 100-300 mg aralığında değiştiği tahmin edilmektedir. Fitostanol miktarı ise 20-50 mg/gün gibi düşük düzeylerde ifade edilmektedir. Vejetaryen diyeti ise 600-800 mg/gün fitosterol içermektedir. Diğer taraftan, günlük diyetle alınan bu miktarların, kan kolesterolünü yeterince düşürücü düzeylerde olmadığı ifade edildiğinden dolayı, daha yüksek seviyedeki fitosterol tüketimi, fitosterollerle zenginleştirilmiş gıda alımını gerektirmektedir.

Fitosterollerin öncelikli kaynakları; özellikle bitkisel ham yağlar, tahıllar, tohumlar, kuruyemişlerdir. Bitkisel yağlardan olan, mısır yağında yaklaşık 8 g. (kilogram başına) ve palm yağında ise 0,5 g. (kilogram başına) bulunmaktadır. Diğer bitkisel yağlarda ise, genel olarak bu iki değer arasında bulunur. Bunlara ek olarak; baklagiller, meyve ve sebzelerde de bulunurlar. Özellikle yüksek oranda yağ içeriğine sahip; buğday ruşeymi ve pirinç kepeği (sırasıyla %11,8 ve %22,2), yani genel olarak tahıl ruşeymi ve kepek içerikleri, fitosterollerin en iyi kaynaklarıdır. Buğday, mısır, çavdar ve çeltik lipitlerinin sterol bileşimlerinde fitostanoller (sitostanol ve kampestanol), diğer bitkisel kaynaklı gıdalarla karşılaştırıldığında daha yüksek düzeylerdedir.

Besin

Fitosterol Miktarı (mg/100g)

Mısır Nişastası 4.1
Patates 5
Domates 7
Armut 8
Mercimek 10
Havuç 12
Elma 12
Soğan 15
Muz 16
Pirinç Unu 23
Mısır gevreği 26
Buğday unu 28
İncir 31
Milföy Hamuru 36
Gofret (çikolatalı) 44
Yulaf Kepeği 46
Çavdar Ekmeği 51
Mısır Unu 52
Bisküvi (tuzlu) 52
Buğday Ekmeği 54
Ayçiçek Yağı 60
Tam Buğday Unu 70
Çavdar Unu 86
Tam Buğday Unu Ekmeği 86
Kraker(şekerli) 96
Pekan Cevizi 108
Kek (isveç) 112
Kuru Fasulye 127
Badem 143
Kaju (mahun cevizi) 158
Soya Fasulyesi 161
Buğday Kepeği 200
Yer Fıstığı Yağı 207
Yer Fıstığı 220
Zeytin Yağı 221
Soya Yağı 250
Pamuk Tohumu Yağı 324
Buğday Ruşeymi 344
Ayçiçeği 349
Aspir 444
Susam 714
Susam Yağı 865
Mısır Yağı 968
Pirinç Kepeği Yağı 1190

 


Berger A, Jones PJH, Abumweis SS. 2004. Plant sterols: factors affecting their effi- cacy and safety as functional food ingredients. Lipids Health Dis, 3:1-54.

Quilez J, Garcia-Lorda P, Salas-Salvado J. 2003. Potential uses and benefits of phy- tosterols in diet: present situation and future directions. Clin Nutr, 22:343-351.

Piironen V, Toivo J, Lampi AM. 2000. Natural sources of dietary plant sterols. J Food Comp Anal, 13:619-624.

Jiang Y, Wang T. 2005. Phytosterols in cereal by-products. J Amer Oil Chem Soc, 82:439-444.

Taşan M, Bilgin B, Geçgel Ü, Demirci Ş. 2006. Phytosterols as functional food ing- redients. Trakya Univ J Tekirdag Agr Fac, 3:153-159.

Clifton P. 2002. Plant sterol and stanols-comparison and contrasts. Sterol versus sta- nols in cholesterol-lowering: is there a different? Atherosclerosis, 3:5-9.

Türkiye 10. Gıda Kongresi; 21-23 Mayıs 2008, Erzurum

Turnbull D, Whittaker MH, Frankos VH and Jonker D, 1999. 13 week oral toxicity study with stanol esters in rats. Regulat Toxicol Pharmacol 29, 216-226.

Whittaker MH, Frankos VH, Wolterbeek APM and Waal- kens-Berendsen, DH,1999. Two reproductive toxicity study of plant stanol esters in rats. Regulat Toxicol Phar- macol 29, 196-204.

Sanders DJ, Minter HJ, Howes D and Hepburn PA, 2000. The safety of phytosterol- esters Part 6. The comparative absorption and tissue distribution of phytosterols in the rat. Food Chem Toxicol 38, 485- 491.

Normen, L, Bryngelsson S, Johnsson M, Evheden P, Ellegard L, Brants H, Anders- son H, Dutts P, 2002. The phytosterol content of some cereal foods commonly con- sumed in Sweden and in the Netherlands. J Food Comp Anal, 15:693-704.

Anonymous 1999 United States Department of Agriculture Food Composition.


Exit mobile version